'' გველი ანკარა ''

და როდესაც გაჩუმდება სულყველა 
დუმილს არღვევს მხოლოდ მათი ფიქრები , 
ზამთრის სუსხი მოაწვებათ წურბელებს 
ჩვენ კი თავზე დაგვაცვივა ფიფქები ..

სულ ჩაქრება ანთებული ლამპარი , 
სძინავს მოხუცს ძილით გაუნდობარით , 
გაღვიძება ალბათ ისევ კოცნებით 
მოფერებით , საამო საუბარით ..

ალბათ ისევ პაჩი - პუჩი საწოლში , 
სადაც ვნება ჩვენს სხეულებს სჩვევია 
სადაც ნაღდად დიაცს მამაკაცური 
ხოლო ვაჟკაცს ქალის ხელი შემოჰხვევია ..

და ისევე განთიადებს მოველით , 
ჯერაც ბნელა , როცა ვანთებთ ჩვენს ჭრაქას 
და მძინარე ბავშვსაც ალერსს მივუთვლით 
თვალებით რომ ამ სიყვარულს ვერ ვმალავთ ..

ვერ დამალავს ეს თვალები სიყვარულს , 
ანთებული შიგ ჩანს ჩვენი გულები ,  
ჩვენ ერთი გვაქვს დაღი ქრისტიანობის 
ჩვენ ვარ მხოლოდ ასე დაჩაგრულები ..

ვეფერებით როგორც გუშინ ერთმანეთს , 
თითქოს ვტოვებთ სამუდამოდ , მივდივართ 
გვიხარია ერთი გამოხედვაც კი , 
ერთმანეთის ტკივილი და ტვირთი ვართ ..

მაიძულე ხანდახან რომ ვიცინო , 
რადგან წყალნი შემივიდეს სულადმდე , 
ნუ აღვიძებთ , ნუ აღვიძებთ სიყვარულს , 
დე იძინოს ქვეყნის აღსასრულამდე !

მაგრამ ასე ბჟუტავს , დაკრთის სანთელი ,  
ვის ცალია ბედი შავი გათვალოს , 
ვის ცალია მისი გაღვიძებისთვის , 
მტრობა უთხრას დაუნდობელ სამყაროს ?

.. აგერ ერთმა ამოიღო ხანჯალი , 
მეორემაც თავის შუბი უბოძა , 
მესამემ კი მთელ სამყაროს ურქინა , 
სხვამ , მეათემ ფარი გადაულოცა ..

ფრთები , ფრთები , ფრთები მიმოფარფატდნენ 
ფეხი მიწას ისევ არ დააკარა 
გასრიალდა როგორც ერთ დროს იმ ბაღში , 
ჭრელი გველი , მიმოწნული , ანკარა ..

დღეს მე მძინავს , ტბილი ძილი მისურვეთ !
დგება დილა , პირველი დღე , საღამო 
დღეს იქმნება უკვე სულ სხვა ქვეყანა , 
დღეს გვიყურებს უკვე სულ სხვა სამყარო !