ფისუნია კატა!
ფისუნია კატა, მე შენს პორტრეტს ვხატავ; გთხოვ, ნუ იცვლი პოზას, აზრებს ნუ მიფანტავ. თვალები და პირი, ცხვირი და ყურები; ეს თათები... ფისო, საით იყურები? ვიშ! რა ლამაზი ხარ! აი, შენი სახე; რა საყვარლად ზიხარ, მოდი, ერთი ნახე! მინდა, გნახოს ყველამ, დავუძახებ ბაშვებს. მიგიხატავ მაგ კუდს, მერე მაგ ულვაშებს. ჩავალაგებ წიგნებს, ოთახს ცოცხით დავგვი: თორემ, ბებომ მითხრა, - გაჩნდებაო თაგვი. რომ არ გავაბრაზოთ, ჩვენი ბებო იზო, სისუფთავე გვმართებს, ხომ გაიგე, ფისო!
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი