ნუციკო

- ბებოს  ქოლგით  დავდივარ,
არ  გეგონოთ  პატარა.
წვიმა  ვერ  დამასველებს,
მზე  ვერ  დამწვავს  თაკარა.

- სულ  შენს  ბებოს  ჰგავხარ,
მეტყვის  ბაბუ  ოხვრით.
ბებოსავით  დადიხარ,
ბებოს  მიხვრა-მოხვრით.

- ვდარდობ, როცა  ბაბუას,
ვხედავ, ხელში  წამლით.
მინდა, რომ  მოვარჩინო
ჩემი  კარგი  სწავლით.

აი, ლექსიც  ვისწავლე, 
ათამდედაც  დავთვალე.
ნეტა  ამდენ  სწავლაში,
მშველის  ბაბუს  სათვალე?

ბაბუ! ამ  შენს  სათვალეს,
აღარ  მივეკარები;
ეს  რამდენი  მაწვალა,
ამატკივა  თვალები!