გაბუტული ნატო

ბებომ  გული  გამიწყალა,
ამიკრძალა  თამაში.
მსაყვედურობს, ნუ  ცელქობო,
ნუ  დადიხარ  ტალახში;
თორემ  დედას  დავურეკავ,
წაგიყვანოს  ქალაქში...
ჩემო  ბებო, ბებიკონა,
აბა, ავი  არა  ვარო?
აქ, ხომ  ყველგან  ტალახია,
მიპასუხე, სად  ვიარო?
არ  გავერთო? სახლში  დავჯდე?
ეს  მომბეზრდა  ქალაქშიაც.
ჭამე-ჭამეს, რომ  მეძახი,
მე  ჯერ  სულაც  არა  მშია;
და  თუ  აღარ  მათამაშებ,
თვითონ  წავალ  ქალაქშია!