ვხედავ ვშორდები......

ვხედავ ვშორდები ეკლესიას
ღმერთს და მონასტერს,
და მივეშვები უფსკრულისკენ
სადაც მარხია,
ჩემი ცოდვები რომელიც რო
ეშმაკს მამონებს,
და ეს ცოდვები 
ჯოჯოხეთშიც დამიმარხია.


ვხედავ ვშორდები ეკლესიას 
და ვცხოვრობ შიშში,
და ვეღარ ვათბობ ეკლესიას
ამ აპათიებს,
მე შევღაღადებ უფალს 
მაგრამ თან დამდევს შიში
და მეშინია
რომ უფალი არ მაპატიებს.

ისევ ვშორდები ეკლესას
და ბერ მონაზვნებს,
თანაც მშორდება მათი ლოცვა და ღვთის წყალობა,
ხანდახან მესმის ჩამოძახილი ანგელოზის ხმა,
ხანდახან მათი ზეციური ხმებით გალობა.

და ბოლოს სევ გაიღვიძებს ჩემში სინდისი,
ალბათ ოდესმე დავგმობ ეშმაკს უფსკულთ ჩაგდებულს,
და შევუდგები ისევ უფალს
როგორც ყმა მეფეს,
და მაპატიებს მე უძღებ შვილს ფეხთან დადებულს.