L'OEIL DU MONDE - თვალი.


ფიქრის აპოგეა, თვალი ექსტრავერტი,
წამის მეასედში, გიგაპარსეკებით,
ხედვის არეალი -  საზღვარს გაცდენილი,
სუნთქვა შერეული, ფერი - გაცრეცილი. 

ნერვი გაწყვეტილი, სისხლი - აღრეული, 
სიტყვა დაკარგული, გონის ვოიაჟით.
სადღაც, კოლექტიურ არაცნობიერში, 
მე ინტროვერტი, თვალი - ხელოვანი.

ფერი ალისფერი, აზრად გარდაქმნილი, 
ბგერათშეერთება - სხივად მოვლენილი.
და ამფიტრიტეს ზვირთის გადასერვით, 
საკუთარ მესთან ომი - ამორფული!

დუელანტს გამოვიწვევ, თავსაც დავამარცხებ, 
სიტყვა მჭრელი მაქვს და ხედვა - “ელამი”.
უნივერსალურად მხოლოდ გოეთეს მწამს, 
ახლაც ცოცხალი აქვს მესამე თვალი.


სარკმელს გავხსნი და კარს არ გავაღებ,
ფიქრებს ჯავშანი რითმით მოვაცვი. 
ელვით მნათობი ბილიკის გავლით -
JE SUIS NINIKO, C’EST LA VIE!

__



2019.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი