შვილს.


ე’ლაციცება ჩემს უხეშ ფიქრებს შენი სინათლე, 

ლ’ამის აკივლდეს სულის კედლებიც.

ი’სეა გრძნობა ფესვგადმგული გულის სიღრმეში,

ზ’ღაპარს წააგავს, ფიქრად რომ მიპყრობს შენით სიხარბე.

ა’რსად, არასდროს გაფერმკრთალდება,

ბ’ედნიერების ჩვენეული “ჭრელი” ჰორმონი, 

ე’ნდორფინებს ვაფრქვევ, ღრმა სივრცეს ვარღვევ,

თ’ქმულს და ართქმულსაც - სიტყვა ვერ აღწერს…


2022.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი