ნუღარ ენდობი!

***

მიიწევ პროვინციისკენ,
ვერლიბრები თავს გეხვევიან,
ყელში ამოგდის უსაბუთო სჯა და ბაასი,
ვერც პოეზია ვეღარ შველის ტბას გედებიანს,
რომ დაწმინდავდეს გული შენი ყრმობითგან ფარსი.
.
ქუჩაში ხვდები ამღვრეული თვალების კოცონს,
ღამით შუა გზას ანათებენ უძინარობით,
ქუთუთოები დასისხულნი მოგაგონებენ
ყრმობის არქივებს უნიათო გაუტანლობით.
მიდიხარ,წვალობ, ვერ პოულობ ადგილს დასარჩენს ,
ყველა ყველასთვის უცხოდაა გადაქცეული, 
თუ ღმერთს განუდგნენ, სული გაჰყიდეს, ნდობა დატანჯეს, 
მსხვერპლად შეგწირვენ შენცა უმალ მხეცად ქცეულნი.
ნუღარ ენდობი!