ჩემი გავლილი წლებს ვითვლი


როდის დავიბადე, როდის გავიზარდე,
როდის მოვევლინე შენ მზეს დავენახე
როგორ გაიცრიცა წლები გაილია,
უკან მოხედვა მე ვეღარ მომისწრია.
წლები რა არის თუ უკვე გაივლის
ჯაფას თუ შრომა ცვლის მუშას ხომ ოხვრა სდის 
დარდი და ყოფა მღლის,
მეყოფა სისხლი მსდის, 
რისთვის ვხვნი, რისთვის ვმკი,
ჩემი გავლილი წლებს ვითვლი.
გაილია ეს უცებ დაილია
ჩემი ბავშობა სად გაქრა ან ვის გაუქრია
გუშინ მზე იყო დღეს ღრუბელია
ჩემი სიცოცხლე ასე მოუწყვიათ.
აინთებოდა მზე ცისარტყელათ 
ათას ფერებად მომხვევდა ხელებად, 
რაც კარგად მამკობდა იმედად მათბობდა
დაუვიწყარო შენ მე ხომ არ მომკლავ.
სიცოცხლე მათრობდა  ღვინოს მასმევდა 
არ მეძალებოდა და ამას ლამობდა.


ავტორი:  ალეკო  იზორია

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი