სანუკვარია ჩემი ბავშობა

სანუკვარია ჩემი ბავშობა,
 დრომ მოუწია ქარი არც ქროდა,
ღრუბელი ლაღობდა, მზეც  თან მათბობდა, 
მეფერობოდა  თანაც მამკობდა.
ღამე ვარსკვლავი, ციმციმ ნათებათ,
ლურჯ ცაზე ცხენით ვქროდი ალებათ,
ანგელოზებიც ცაში დაქროდა 
წვიმა და თოვლი, ზღაპარს ამბობდა.
მზე იღვიძებდა , თვალებს ახელდა
ცისარტყელები საბანს აქსოვდა 
ყოჩი ვარდების სიმღერას ველი,
გაჩუმებულა და ჩუმად მღერის.
 მე ბანს მაძლევენ ბუნებას ვეტრფი
მისი მგოსანი ასულა ზევით,
დალოცვილია მთა და ის ფერდი,
დიდო განგებავ შენგან მეტს ველი.

ავტორი: ალეკო იზორია