შავი ქვაა თუ თეთრი ბროლები,

შავი ქვაა თუ თეთრი ბროლები, 
რიონს და მტკვარს  წინ ვეღობები,
სარკაზმი მსდევს თეთრი ღრუბლებით,
მიყვარს სუნთქვა და შემოგევლები.
გოგო ნაწნავით წინ შავგრემანი
იმ ტუჩი ბროლის ნაპირს გამქრალის 
ეს სიყვარული მგონი აქ არის 
მე სხვაგან ვეძებ სადაც არარის.
რატომ გაჩუმდი დუმხარ არსად ხარ 
შენი ლამაზი ხმაც არ ჩამესმის
ნუთუ დადუმდა ის ხმა უეცრად
რომელი ყანწსაც  ვსვავდი დახრჩობით
რა მოალერსე რა სიტყვა თბილი
შენგან მიცნობდა ქართველი გმირი
თუ არ დავეცი და ისევ ვდგავარ
კოჭლ ფეხზე  თურმე მივლია ხოხვით.

ავტორი: ალეკო იზორია


.