ჩემი გემია ნაპირზე

შენი რტფობით გული კვნესის,
არც ღამე აქვს ძილი ქრება,
სული ბოდავს როგორც მეხსაც
გულს კი ერთხელ ეკარება.
რა გოდება მარცვალ, მარცვალ,
რა თხოება გაბრწყინება
ეს ჩემია მუდამ გემი
თავის ნაპირს უბრუნდება.
ერთი გოჯი მიწა ყრილი
ჩემი მოდგმის აღსარება
თუ ვიცოცხლე კიდე იცი
სანთელს ვანთებ იღვენთება.
ან დავეცე როდის, რისთვის,
იქნებ ვიყო საქანელა
არ მომიწყოთ აქ  ღრეობა
პრანჭვა გრეხა  მიკარება.
მითხრას ვინმემ თუ კაცია 
თუ ქალწული ყვარებია
კითხოს გულში მისთვის ვინმეს
ცეცხლის კოცონს ანთებია
გატაცება ერთი არის სიყვარული მეორეა 
ეს გრძნობაა უფლისა და 
თუ გაუგებს დამარცხდება.


ავტორი: ალეკო იზორია