ქარი ზუზუნებს ძალზე გაბრაზდა.

ქარი ზუზუნებს ძალზე გაბრაზდა,
ამტვრებს ხეებს და ლეწავს აივნებს
დაბარბაცებს და  ძალზედ დამთვრალა
გულს მოიოხებს იწყებს სიმღერებს.
ვინ მოთვლის კაცის ბრაზის იმ მიზეზს
ვინ მოთვლის სევდის იმ ზღვის ნაპირებს
ადიდებული ტალღა ჩაგძირავს
ვერ გადურჩები ფანდს თუ დაუგებ.
ნაპირსა  ჩავცდი  მოჩანს   თოლია
ამ ჩემსა გულში უკვე თოვლია.
ისე ითოვა დღეცა და ღამეც
შენი  გარჩევა უკვე  ძნელია.
არ დამემალო მაინც მოგძებნი
ცხრა მთას იქეთ რომ, იყო მოგელი
ძან მენატრები  ხვევნა ფერებით
შენი მოსვლას მე დაველოდები.

ავტორი:ალეკო იზორია