სიომ ნიავი ქარად აქცია

სიომ ნიავი ქარად აქცია
და მიმახეთქა ზღვის ნაპირს, მე  გაღმა
თუ მორჩენილი სენი გამიქრა
მაშინ შფოთიც კი ნუღარ მეწვევა
ღრუბელს ჩამოყვა მანათობელი
თვალებს აელმებს სიტყვას წარმოსთქვავს
ამ სამყაროშო უნდა გიხმობდეს 
ამ  სიყვარულის  ხმების ამალა.
თუ ფეხის ხმას შენ ვეღარ აყვები
ხალხის ლანძღვას და ისევ სამდურავს
ის სიტყვა დღეს რომ ითქვა შეცდომით 
ხვალ გარდიცვლება ისევ იარად.
დანაოჭებულ სახის ნაკვეთებს 
ისე ამშვენებს მის ხმას წკრიალას
არ ეგუება სიბერეს ვერაგს
მაშინ რა გითხრას თუ არ გიამა.
რატომ ყვავობენ ყვავილთა გუნდი
რათ ალამაზებს ქალის ფიანდაზს
თუ სანუკვარი ემახსოვრება
დღეს უნდა იყოს ხვალე გვიანად.
თუ მორჩა ფიქრი სადარდებელი
არ მოისვენებს კაცი ხმიანად
ერთს ისე მწარედ ამოიხვნეშებს 
აღარ დარჩება გულის იარა.

ავტორი:ალეკო იზორია