მოვიდა ღამე სახე იცვალა

მოვიდა ღამე, სახე იცვალა,
ბრწინვალე მზეც კი გარდაიცვალა,
ვარსკვლავნი ცაზე აღარ გამოჩნდენ 
იმანაც  თურმე ჭკუა ისწავლა.
ნაოჭები კი მრავლად გამრავლდა
შენი სახეზე კვლავ გადამრავლდა
განათებული ჩემი სამყარო,
ვიღაცის ხელმა კვლავაც შეცვალა.
სამწუხაროა და სინანულიც 
ორივე ბუდობს გულში მალულად 
თუ დღეს ვიყავი კვლავ მოლოდინში
ცხოვრებით ტკბობაც დასაგმობია.
ვიყავ მე როცა ვფხიზლობდი ცხადშიც 
სიზმარი ჩემი მონაგონია,
არ ვიმყოფები ფხიზლობს გონებაც
აბა მითხარი რად მიცხოვრია.

ავტორი:ალეკო იზორია