სიტყვა ოქროსი თურმე უფასურს

სიტყვა ოქროსი თურმა უფასურს,
 ძვირფასმა განძმა ფასი დაკარგა
არ დაუჯერებ ჭკუას  უგუნურს
ჩემი ცხოვრების ჟამის დამთავრდა.
რად დავამთავრო ცხოვრება მწველი
მიყვარს ბუნების მასხარა ფრთები
აგიყვანს ცაში და გატოტრმანებს,
ნაპირს ზღვის მორევს გადმოგახედებს.
მე შენს ძვირფას ბეწვს უნდა შევეხო
ვიგრძნო ის სითბო რა მინატრია
არ დამანახო ძველი სევდა მე
მოკვდეს ახალში რაც გამიცვლია
დახუჭული მაქვს ორივე თვალი
თვალში სინათლე მარგალიტია
ხოხობი იბრძვის ტყეში ეულად
ის საგმირონი ვეფხვის ლეკვია.
დაბერდა სნეულს ვინღა მოუსმენს
ან ჩემს ხმას როგორც მაღალსა ბოხი
სიჩუმე ჯობნის ხმას ხმამაღალსა
მაგრამ რა გითხრა გაწყალდა სული
ბაჯაღლო თურმე გაუფასურდა
კაცის ზნემ იწყო უწინ კანკალი
 ჩემი მოდგმის ხარ შენ ერდადერთო
რად დაივიწყე შენი მართალი.

ავტორი:ალეკო იზორია