წიწამურიდან გნოლი აფრინდა

წიწამურიდან გნოლი აფრინდა, 
მხურვალე მზეც კი გადაიფრინა
ნავი მოადგა ზღვის ურყევ ტალღას, 
მგონი დაბინდა სიჩუმეც ღირდა. 
დავიმეგობრო ზღვის ტალღა უცხო?
ჩემი სხეული ვერ შეეჩვია
თუ ვიმეგობრო ისეთან ვისაც 
ჩემი წყურვილიც არც სიზმრებია.
თავიდან ვისთან ვიყავი ერთად 
თუ გული მასაც ეძახდა ყველგან,
უნიათია ზაფხულში სითბო 
თუ არ დაგიწვა საყელო იმ დროს.
დაიფერფლება როგორც სანთელი
დაიღვენთება ჩაქრება მალე,
როდის წარმოვსთქვა ყველა სათქმელი 
რატომ დავმარხო რატომ მთხოვ ღმერთო.
სიალალე და ჰარალალე ამ ყოფით როგორ 
ვიცხოვრო მარტო,
რისთვის დამბადე ღმერთო საბრალოდ
არ იმყოფები ახლოს რომ მნახო?
ეს დღეც გავიდა ღამემ იქუხა
ნამდვილმა  სახემ ფერი იცვალა
სარკე შორს იდგა ვიდეგი ერთი
და ამ სიმართელს ბოლომე გეტყვი.
ან რა სათქმელი  ან რა გოდება 
ტირილი ცრემლში ოფლად იღვრება
შენ არ დაგინდობს ბუნება მკაცრი,
და მოგონებაც არ შეიცვლება.

ავტორი: ალეკო იზორია