ლამაზია ცოტა მორცხვი

ეს პატარა კოხტა მხარე
ქვეყანაზე რაც კი ვნახე,
ლამაზია ცოტა მორცხვი
მთის კალთებზე გათამაშებს.
ფიჭვის ხეებს შეუმუსრავთ
აქეთ ირმებს ახტუნავებს
ვიწრო ნაზი ნაბიჯებით
კუს ნაკვალევს მიამსგავსეს.
ჩემს მიწაში ხორბლის ყანა
 ბიბინებდეს ქარში წვიმდეს
ის სიხარულს განიცდიდა 
და ცრემლებიც მიტომ ვღვარე
დროში როგორ ჩავეტიო
თუ დღე-ღამე ჩემთვის იკლებს
სად გავშალო მე მარჯვენა 
თუ ვეფხვების შემეშინდეს.
არ დავრჩები სხვის მიწაზე
 მე მეძახის  მასთან მიწვევს
მერანივით ფრთებს გავშლი და
ვახარხარებ ლურჯსა ღრუბლებს.
არც წამსვლელი არც მომსვლელი
გზაზე არვინ გამოჩნდება
თუ სტუმრად შენ არსად მიხვალ
მაშ ვის ელი გზას რას იკლებ.

ავტორი:ალეკო იზორია