კაცს თუ იმედი არ აქვს ფუჭად იქნება ნიავად

დარდიან ფიქრში ჩავწვები და დავიფარებ საბანსო,
კაცის გულს დარდი შეჭამს და მას მოიხელთებს ხელადო
ფიქრში წვდიადში მიმავალს განუსაზღვრელი დროითო,
ბუმბერაზ მუხას გაახმობს უიმედობის ფიასკო.
ბუნებას უყვარს მწველი მზე, სითბო ალერსი დროდადრო,
მას თუ ალერსი არ მიეც ჩამოჭკნება და ნახეო.
ხმას აიმაღლებს ზეციდან კაცი გუგუნი მოდგმისა,                                              
კაცს თუ იმედი არ აქვს ფუჭად იქნება ნიავად.
დარდია ჩვენი ცხოვრება ამაოება კაცისა
მე რომ ხმამაღლა ვიძახე ღმერთმა გვიშველოს ყველასა
პური თუ ჭამე განაყრებს შიმშილზე აღარ იფიქრებ
ფუჭი მომავლის შემყურეს დარდი დაცლის და წაახდენს.

ავტორი:  ალეკო  იზორია