გაზაფხული

განაბულია მთელი დღის ჩრდილი,
ძინავს მგალობელ ჩიტების გროვას
მერცხალი ფიქრის კორიანტელში
გახვეულა და ძილს ესარჩლება.
გზაში არიან ფრინველთა გუნდი
ის ვინც ჯერ კიდევ არ წამოსულა
უნდა შეავლონ თვალი თავისი
რომ სამშობლოში დაიდონ ბინა.
მონატრებული თავის მიწაზე,
მოწყურებული მზესა და წყალზე
ემიგრანტების სახელი მათი
გულში წერია შანთით და ღარით.
თუ კი ოდესმე დამავიწდები
ეს მხოლოდ მაშინ.
როცა დავხუჭავ თვალებს მე ღამით
განაბულს მძინავს მესმის გუგუნი.
შორიდან მოდის ხმა ჟრიამული
ცეკვა-სიმღერის ფრთების ტაშებით
მესმის ყურებში ხმა საამური.
ეს გუნდის ხმა ნავსაყუდელი,
დადეს მიწაზე  ფეხი ულევი
დაღლილს დაქანცულს ფრთები სტკივათ და
თავს მაღლა სწევენ გაუხარიათ
მესმის გმირობა ფრინველთა გუნდის
მესმის რომ ყვავის გაზაფხულს კალო,
დაბრუნებულან სამშობლოს შვილი
ქვეყნის მომავლის საკეთილდღეოდ.

ავტორი:  ალეკო  იზორია