მინდა ყოველთვის გხედავდე მღელვარეს

ზღვა აღარ ღელავს, 
დუმს თითქოს ძინავს,
დაწყნარებულა ნაპირს აღარ ხეთქავს,
სუნთქავს წყნარად ოხრავს
რატომ დაღლილა, ასე ვისთვის,
სიცოცხლე აღარ უნდა სხვისთვის.
თითქოს შეელია ვინმემ აურია,
დრომ გატეხა და თავგზა აუბნია,
იქნებ ყური უგდო ჩუმად მოუსმინო,
მისი მწუხარებას ვინმემ მოუსმინოს.
ტალღებს, გაატანოს მძიმე განსაცდელი
მისი მღელვარება იყოს პირვანდელი,
მზე მოენატრა მის და ხილვები,
მას ხომ გაათბობს თბილი მზის სხივები.
მინდა ყოველთვის, გხედავდე მღელვარეს,
შენი ტალღები ბორგავს და ღელავდეს.


ავტორი:  ალეკო  იზორია