ჯოჯოხეთი და სამოთხე

ჯოჯოხეთი - სიტყვა მზარავს,
მეუბნება ჭირს და ვარამს, 
სიკეთესაც მოიპარავს, 
სიბნელეში გადამალავს. 
რა ძნელია გეყოს შიში, 
გეყოს გრძნობა, ვაი-ვიში
იკანკალო სამუდამოდ, 
იკანკალო თხრილში, ძილში.

სამოთხეა - მაგდებს ხიბლში.
მისკენ ვიწევ, მისკენ ვილტვი,
მისით ვცხოვრობ, იმედს ვიქმნი 
და სიცოცხლის დღეებს ვითვლი. 
ვიცი წავალ, მე ეს ვიცი, 
მინდა ვიყო ლხინი მახლდეს 
და ცხოვრება ჰგავდეს სიცილს,
აყვავებულ ია-ვარდებს.
ალბათ ფუჭად ვნატრობ ამდენს.
სამოთხეა - ხიბლში მაგდებს.