მოხეტიალე მხატვარი

ვეღარ ვრჩები, ჩარჩო არ მაქვს, 
ნახატები ხელით დამაქვს. 
ვეძებ ნელი ცქერის თავაზს, 
ყაყაჩოს და იასამანს. 
მწვალე მოლი მაცმევს საბანს, 
ცა ღრუბელთა ფერებს მარგლავს,
მზის ნაფერებს კერებს დამსვამს,
და მიყვება ზღაპრულ ამბავს. 
თვალმაც სხვა რაღა უნდა ქნას,
უთვალავად ხედავს ვარკვლავს, 
ეძებს მხედარს და ქარავანს, 
ყაყაჩოებს იას და მას.