ამირანი

იწყეს მინდებმა დაბინდებად გადაკიდება 
და შენ კიდესთან მოაჯირზე მაჯა გიდევს და 
დამრეც ქმნილებად მოაქციე რისხვის დინება, 
კაბადონებმა ღამის ცანი კაბად ინება,
მთვარე კი დნება ამბავს თვალად მოეფინება 
ჭექა-ქუხილი საორჭოფო სეტყვად იქმნება
ფიქრი სიტყვებმა განაგდეს თუ სიტყვა ფიქრებმა,
მუდმივ იქნება ძველი გრძნობა როცა თითებმა 

შენმა მიმაბა კლდეზე, მიამბა შენზე ოცნება.
მკიდე ხელი მე უკიდეგანო ოხვრა მორჩება.