როიალზე მწოლიარე


როიალზე მწოლიარე წამწამო
საიდან ხარ და რას ამბობს, სად ვარო?
მე და შენ ხომ ახლა უკვე ერთნი ვართ
მონატრება ხომ ერთის გვაქვს სამყარო.

თვალს ეხუტე მაშინ ღამით კოცნისთვის
და მოგინდა გრძნობა გერქვა გრძნობისთვის
აუჟღერდა მას ცრემლები ლოდინის 
წვიმებამდე ნააზრევად ყოფილი.

ერთნაირად ვგრძნობდით მაშინ სიყვარულს, 
განშორებაც ჩვენ ორივეს ერთი გვხვდა.
გვეტკინება მოხედვისას სიარულს. 
გვეტკინება სიმის გაჟღერებისას.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი