ყველა
ყველა ყვავილებს ვცდებოდი. ერთხელ კი ერთთან შევყოვნდი. ისეთი ყვავილი იყო ყურებით, რომ ვერ ვძღებოდი. დავხარბდი და დავაშტერდი. ჩემს მზერას ნელად ვაჩვევდი. ავკარგი კალამს დავჯერდი. მის სილამაზეს აღვწერდი. შენ - სილამაზე ასეთი, ნაზ სურნელს ირგვლივ აკმევდი. მეც უნებურად გავჩერდი, მდუმარედ შემოგაბერდი. ყველა ყვავილებს ვცდებოდი ერთხელ კი ერთთან შევყოვნდი...
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი