ყველა


ყველა ყვავილებს ვცდებოდი.
ერთხელ კი ერთთან შევყოვნდი.
ისეთი ყვავილი იყო 
ყურებით, რომ ვერ ვძღებოდი. 
დავხარბდი და დავაშტერდი. 
ჩემს მზერას ნელად ვაჩვევდი.
ავკარგი კალამს დავჯერდი.
მის სილამაზეს აღვწერდი.
შენ - სილამაზე ასეთი, 
ნაზ სურნელს ირგვლივ აკმევდი. 
მეც უნებურად გავჩერდი,
მდუმარედ შემოგაბერდი.

ყველა ყვავილებს ვცდებოდი 
ერთხელ კი ერთთან შევყოვნდი...

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი