ალექსანდრე ხეცურიანი
პოეტი
ყველა
ყველა ყვავილებს ვცდებოდი. ერთხელ კი ერთთან შევყოვნდი. ისეთი ყვავილი იყო ყურებით, რომ ვერ ვძღებოდი. დავხარბდი და დავაშტერდი. ჩემს მზერას ნელად ვაჩვევდი. ავკარგი კალამს დავჯერდი. მის სილამაზეს აღვწერდი. შენ - სილამაზე ასეთი, ნაზ სურნელს ირგვლივ აკმევდი. მეც უნებურად გავჩერდი, მდუმარედ შემოგაბერდი. ყველა ყვავილებს ვცდებოდი ერთხელ კი ერთთან შევყოვნდი...