ფოთოლი - სიცოცხლე


უხ, რა კარგია ფოთლები.
ო მორთმეულო სიმწვანე! 
გთხოვ, ხეს ნურასდროს მოსწყდები 
ნუ აორთქლდები მიწაზე! 

არადა როგორ კვდებიან, 
როგორ კვდებიან იცოდე
ეს სიგიჟემდე ვნებიან 
კაპიტანები კიჩოზე. 

ამ ვნებით და ამ სიგიჟით
ფერი სიმწვანით მომლანდე
ქარს ებარება შრიშინით       
გაფერადდება მოლამდე.

და ასე მარტო დავრჩები 
სხვები კი ფოთლებს თელავენ 
კაპიტნად თუ მე დავსველდი 
მე დავსველდები გემბანზე.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი