მკათათვეს

ყველა ყაყაჩოს მოვწყვიტავ, 
მაგრამ შენ ხომ მათ სჯობიხარ?! 
ვარდებს ეკლებში ჩაძირავ. 
მზეც შენ მოგყვება, სხვას ჩრდილავს.

აჩრდილად გადავიქეცი
და დილად მაღლად ვიცქერი 
და მახსენდება ის ძველი, 
ის უძველესი ფიქრები

მიმრთმევი ჩუმი ალერსის.
გიმღერი გულით და გესმის
სიწრფელის ხმები და გესმის
ტიტების ფერია კვნესის. 

კვნესის, რომ შენი არ არის.
მის ფერებს, რომ არ ანათებ.
კვნესა ოცნებად გარდადის: 
"იქნებ მეშველოს მკათათვეს"