თითქმის

როგორც ნადირმა, გაზაფხულმა დაგლიჯა თოვლი
და ფერდობებზე დესანტივით დაეშვა წვიმა,
მე ვიმატებდი ისე, როგორც მდინარის დონე,
წვიმა გაება უსასრულო და ლამაზ მძივად.

ჭექა-ქუხილზე გამოცვივდნენ კვირტები გარეთ,
ყვავილები კი ციცნათელებს იბნევდნენ თმაში.
და მე იმგვარად მახარებდა წვიმა და ქარი,
თითქოს სალამზე ვპასუხობდი პატარა ბავშვებს.