კაბა

შემოგსკდომია ტანთ ვნების კაბა,
ნერწყვი მოადგა მის მნახველ მავანს,
გონება ჟინთან ომს თავს ვერ აბამს,
გადაგაფარებ მწველ ტანზე საბანს,
მაცდურ ღიმილით ცელქ თვალებს ნაბავ
და კომპლიმენტებს იღებ ვით თავანს,
ხელის კანკალით ვრისკავ, ჯანდაბას!
რომ ნაზად შეგხსნა ღილი მაგ კაბას!
დანი ადამელია