ალექსანდრე პუშკინი_"მე მახსოვს წამი ანაზდეული"_A.С.Пушкин_"Я помню чудное мгновение"_ქართული თარგმანი

მე მახსოვს წამი ანაზდეული:
შენ მე საოცრად გამომესახე,
ვით ეფემერულ ხილვად ქცეული,
ვით სილამაზის უმანკო სახე.

უიმედობის ტანჯვები მსპობდა,
ამაოების ხმაურს თანსდევდა,
შენი ხმა ნაზი დიდხანს მესმოდა
და ლამაზ ნაკვთებს სიზმრად ავლენდა .

დროის ქარიშხლის ზვირთებმა ჩემი
ძველი ოცნების კვალი გააქრო,
გადამავიწყა ნაზი ხმა შენი,
ღვთიურ ნაკვთების ხილვაც ჩააქრო.

დღეებს ვერ ვთვლიდი ჩუმი გონებით,
შორს და ტყვედ მყოფი, უსიხარულოდ,
ვერც ღმერთით, ცრემლით თუ შთაგონებით,
უსიცოცხლოდ და უსიყვარულოდ.

სულს ჩამოშორდა სევდა წყეული 
და კვლავ უმანკოდ გამომესახე,
ვით ეფემერულ ხილვად ქცეული,
ვით სილამაზის უმანკო სახე.

და ნეტარებით აძგერდა გული,
და დამიბრუნდა ისევ ხელახლად
ცრემლი, სიცოცხლე და სიყვარული.
შთაგონება და უფალიც თავად.
*******************************************
Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

В томленьях грусти безнадежной,
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный
И снились милые черты.

Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты,
И я забыл твой голос нежный,
Твои небесные черты.

В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни мои
Без божества, без вдохновенья,
Без слез, без жизни, без любви.

Душе настало пробужденье:
И вот опять явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

И сердце бьется в упоенье,
И для него воскресли вновь
И божество, и вдохновенье,
И жизнь, и слезы, и любовь.