გიორგი ჩხაიძეს

ახლა მოველით შენგან ძლიერო,
დავი დარაბას ყვრილს „ჟილკიანს“
მეორე გზისკენ არც გაიხედო,
აქ შენს ქალაქში ისევ გიცდიან.

დღეს მე ცრემლები გადმომადინე,
აღარ ვიცოდი რითი მეშველა,
შენ ღმერთზე ფიქრი დამაწყებინე,
და ცრემლიანი გიმზერდა ყველა.

ოხ რა „ჯიგარი“ ბიჭი იქნები,
თუკი გაუძლებ ამ მძიმე დარტყმას,
წარმოიდგინე დედის თითები,
დედის თვალები, ვეღარ გრძნობს დაღლას,

ვერ შეგაშინებს დარტყმა გრიგალის,
და დაუბრუნდი ძველისძველ ტრამალს,
ნეტავი ღმერთი ვყოფილიყავი,
აგაცილებდი ყოველგვარ ტრამვას.