სოფიას ბერლინიდან


მზის ჩასვალმდე უცილოდ მოგნახავ
უცილოდ დავრჩებით მზის ამსვალმდე
მერე კი დიდხანს ვერ გნახავ
და  გამიხსნებ   ყოველთვის მზის ამოსვლამდე
ბედკრულნი ვართ რომ ყოვლდღე ვერ ვხდეებით
ჩვენ ვცხვრობთ შორს და შორს ჩვენ ჩვენი ხედვებით
შენ ბერლინს,მე თბილისს და ალბატ ვერ ვხვდებით
რომ უკიდეგანო გრძნობები გვაშორებს
უნდ აშვერთდეთ,უნდა ჩვენ შვხვდეთ
უნდა მივხვდეთ რომ დროა შეხვედრის
უნდა მივბაძოთ დიდ ალექსნადრეს
უნდა გავცნოთ ალექსს ანდრია
ნუთუ ვერ მიხვდით?ნუთუ ვერ ჩაწვდით?
რომ ჩვენ საზღვრებით გაგვყვეს გავხლიჩეს
მოდით შევრთდეთ მე ჩემს ხელს გიწვდით
მოდით შევრთდეთ სანამ გაგვხლჩეს

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი