05.10.2022 | ***

პირველად, როცა შევნიშნე მარტო,
ფირუზისფერი პეპლები ესხდნენ;
ხელით შევეხე და ცივი იყო,
ალბათ სუსხისგან, მაშინ ვიფიქრე;
.
სითბოს მიღვრიდა მთლიან სხეულში,
მაგრამ შორიდან იმედიანი,
მაიმედებდა, ძალას მაძლევდა,
მისი პეპლები ჩემში ფრინავდა;
.
ჯერ იცინოდა, მერე ტიროდა,
ჯერ მიღიმოდა, მერე მგლოვობდა,
თან თამაშობდა, დაცანცარებდა,
უცბათ კი შერცხვა და გამებუტა;
.
მე ის დამაკლდა, უწესო წესი.
ის რაც ყოველთვის მინდოდა მექნა!
დავემშვიდობე, გამოვეთხოვე,
მაგრამ პირღიას დორბლი მსდიოდა;
.
ვინანე ნახვა, თითის შეხება,
რადგან ეს გრძნობა ღრმად დამარხული
გამოვაღვიძე, ვაღიზიანე
და დავრჩი მარტო, ტრაგედიული;
.
მოვიწადინე ისევ მენახა,
ვერ გავუძელი უმისოდ ყოფნას,
ახლოს მივედი, მეტად შევეხე,
და ჩავიძირე მასში მთლიანად;
.
ის რბილი იყო, ფაფუკი, თბილი,
მინდოდა მასში დარჩენა სრულად,
შემდეგ მე გავხმი და გავიყინე,
ვერ ვახერხებდი გალღობას უმალ;
.
ისიც მთლიანად მსუსხავი გახდა,
და ეკლიანად დამიწყო კოცნა,
ხან მე ვუმტვრევდი ეკლებს და წვეტებს,
ხან ის მამტვრევდა ყინულის დეზებს;
.
ხან მე ვყინავდი, ხან ის მხრუკავდა,
ორომტრიალის ბუღი გვდიოდა,
ქარბორბალის და მაგმის ნაზავით,
ყველა მოვთხვარეთ, ჩვენც დავიჭერით;
.
ბევრგან წავედი, ბევრს დავეჯახე,
ბევრ სირბილეში ვეცადე შესვლა,
მაგრამ ისეთი არსად არ იყო
და გული ჩემი სულ მისკენ ძგერდა;
.
ბოლოს გავქვავდი მცხუნვარ ადგილას,
ძალით ვიშორე სიცივე ყველგან,
შიშმა შემიპყრო, აბჯარი არ მაქვს,
სუხზმა უხეშმა ცილი დამწამა;
.
თვითონ მოვიდა ნაზი პეპელა,
ჩემზე სუსტია მაგრამ ძლიერი,
თან შემახსენა რბილი შეგრძნება,
და ისევ თბილად მიმიღო გულში;
.
დღეს მე ვნანიობ როცა ვატკინე,
როდესაც ფრთების გლეჯა დავუწყე,
როცა ყინულის მტვერს ვაყლაპავდი,
როცა მის სითბოს ცივით ვაქრობდი;
.
ის მაპატიებს, მე კი თავს ვერა,
დავაზიანე, დავსერე ყველგან,
მაინც შემინდობს და მომიტევებს,
მე თავ ჩაქინდრულს ეს ლექსი დამრაჩა...