ცხრათვალა
ცხრაკლიტურს ცხრაჯერ ჩარაზულს, რაზე უმტვრევდი საკეტსა ?! ცხრათვალა მზისა ნათებას, დაემწყემსები სახედნად?! მოვლენ, ღრუბელზე ნალეს ხმლით გაწყევლინებენ თავბედსა ! შენ ნაყვარებსა ულაყსა ადევნინებენ სახედარს. ვიჯექი ციხეს, სიპქვებზე აზრდილ ამართულ ქაჯეთსა. საგმირო საქმის მოქმედსა არად გიმჩნევდი თავხედსა. წყლით განზავებულ ზედაშეს არროს შესწირვენ ტაძრებსა! სიტყვები- გველებრ ჭრელები არ გამოდგების თავდებად, დაზრზინავს ყინვა ცისკრისა , გავს ბუდეს ხანჯლის ჩამგებსა. ეფარე ღრუბელს ფითქინას, ვით იფქლი, ბეღლის კარებსა. სიყვარულ უხმობს, ლაშქარში საომრად ურწყულ რაშებსა . გვაერთმანეთოს უფალმა წუთისოფელთან გამყრელმა! ვზი ციხეს ეზომ მაღალსა, ვერ ძალმიძს შენი განჭვრეტა. ცხრა მთისა არა მესმის რა, საომრად რეკენ ზარებსა . ცხენი, ფლოქვებზე ნალებით, გზას ცხრა წელ ვერღა გალევსა . ცხრაპირ ტალახი ეჭამოს სამშობლოს მტერზე გამცემსა! 24.05.2021
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი (კომენტარები გამორთულია)