ცხრათვალა


ცხრაკლიტურს
ცხრაჯერ ჩარაზულს,
რაზე უმტვრევდი
საკეტსა ?!
ცხრათვალა მზისა
ნათებას,
დაემწყემსები
სახედნად?!
მოვლენ, ღრუბელზე
ნალეს ხმლით
გაწყევლინებენ
 თავბედსა !
შენ ნაყვარებსა
ულაყსა
ადევნინებენ სახედარს.

ვიჯექი ციხეს,
სიპქვებზე
 აზრდილ ამართულ
ქაჯეთსა.

საგმირო
 საქმის მოქმედსა
არად გიმჩნევდი
თავხედსა.
წყლით განზავებულ
 ზედაშეს
არროს შესწირვენ
 ტაძრებსა!

სიტყვები-
გველებრ ჭრელები
არ გამოდგების თავდებად,
დაზრზინავს
ყინვა ცისკრისა ,
გავს ბუდეს
 ხანჯლის ჩამგებსა.

ეფარე ღრუბელს
ფითქინას,
ვით იფქლი,
ბეღლის კარებსა.
სიყვარულ უხმობს,
ლაშქარში საომრად
ურწყულ რაშებსა .
გვაერთმანეთოს უფალმა
წუთისოფელთან გამყრელმა!


ვზი ციხეს
 ეზომ მაღალსა,
ვერ ძალმიძს
 შენი განჭვრეტა.
ცხრა მთისა
არა მესმის რა,
საომრად რეკენ ზარებსა .

ცხენი,
ფლოქვებზე ნალებით,
გზას ცხრა წელ
ვერღა გალევსა .
ცხრაპირ ტალახი
ეჭამოს
სამშობლოს
მტერზე გამცემსა!

                           24.05.2021

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი