მე მივაწოდე ღვინო ...

მე მივაწოდე ღვინო უჩვევი,
ფრთხილად დავულბე მშრალი ტუჩები,
და ჩუმად ვთხოვე, რომ დაელია.

დამსკდარ ბაგესთან ღვინოს მიიტანს,
წუთით დავტოვებ თავის ტკივილთან -
მისი ვარამის ცქერა ძნელია.

ვბრუნდები. მხვდება ჩუმი და ცივი
და ბაგეებზე შეყინულ ტკივილს
აღარ სჭირდება ღვინით მობანა.

უნდა გამეთბო, მიმეკრა გულთან,
მაგრამ სიკვდილით შებოჭილ კუნთებს
ვერ ჰკურნავს ჩემი ექიმობანა.

წავალ, სხვა მწყურვალს ვუშველო იქნებ -
ვაჩუქებ ალერსს, ვაჩუქებ ფიქრებს,
რომ დავუამო დავრდომილს წყლული.

ამიტომ მუდამ თან დამაქვს ჭიქა!
ქარშიც და დარშიც, აქაც და იქაც,
ყველა მოგზაურს მოვუკლავ წყურვილს, -

ვინც კი ოდესმე მთხოვს, დამაშვრალი:
"მწყურია, ღვინო შემომაშველე..."
და გაღვიძებას შეიცნობს სული.

(მთარგმნელი: დავით ახალაძე)