რამდენი წელია, დავტოვე ...

რამდენი წელია, დავტოვე სახლ-კარი
და ახლა გადმოსულს შორეულ მხარიდან
სახლში დაბრუნება სულ აღარ მახარებს -
შინ უცხო სახეთა დანახვა არ მინდა.

მიჩხრიკეთ საქმენი გულგრილი მზერით და
სულზე მომაკერეთ დარდების არშია;
ეს მე გავიხიზნე მშობლიურ კერიდან
თუ ისევ შინ ვარ და გაქცევის ცდაში ვარ?

მკლავებზე სიმწრით ვგრეხ ნერვების ბაგირებს,
ფრთხილად შევიხედავ ჩამქრალ ფანჯარაში,
ის ხმაურიანი სიჩუმე მაკვირვებს
ოთახებს რომ იკლებს ველური თარეშით.

ხმელ-ხმელი სიცილით კვლავ ჩემს თავს დავცინი -
რატომ შევუშინდი იმ კარებს, უკარებს?
წინ რომ გადამიდგა ბრგე კარისკაცივით,
და აღარ უსმინა ხვეწნას და მუქარას,

რკინის სახელური ხელივით ვუკოცნე
ქრთამივით ვტენიდი კლიტეში გასაღებს
და უცებ შევშინდი - მივხვდი, რომ უეცრად
თუკი შინ შემიშვა, კვლავ დამატუსაღებს.

კარებს დავეხსენი, მხდალი და უნდილი
შიშით ყურს ვუგდებდი საკუთარ ფეხისხმას,
ჩემს სახლს გავეცალე დამფრთხალი ქურდივით
და შორით ჩამომდგარ წყვდიადს შევეხიზნე.

(მთარგმნელი: დავით ახალაძე)