სანამ თვალები ...

სანამ თვალები დამევსებოდა
გულს მიხარებდა სივრცე ფერადი,
მეც მსგავსი ვიყავ სხვა არსებათა -
თვალები მქონდა და ვერ ვხედავდი.

მაგრამ დღეს გულში ხმა დაილექა:
შენც გეჩუქება ზეცის თაღიო!
გული დაზაფრა მკერდის დილეგმა,
ცდილობს კლიტენი გამოარღვიოს

და მიიზიდოს მინდვრის კიდენი
და ვარსკვლავები, მზირალნი ციდან,
თან წარიტაცოს შუქი იმდენი,
ამ ბრმა თვალებით რამდენსაც ვზიდავ,

ცა დასერილი ფრინველთა გზებით
და გზა ასხმული ელვის ბაგირზე
და ანთებული ისეთი გზნებით,
რომ დაგამხობს და სიკვდილს გაღირსებს!

თუმცა კი მიჯობს სულის სიმშვიდე
და ჯდომა მქრქალი ფანჯრების მიღმა,
რომ სხვათა მსგავსად რუხი ნისლიდან
წყნარად ვუცქირო მზის ჩამქრალ ნიღაბს.

(მთარგმნელი: დავით ახალაძე)