მგელთნადარდალი


მინდა იცოდე, ჩემო ძმობილო,

რომ სანამ ჩვენ ვართ ქვეყნად - მე და შენ!

კვლავ დადუღდება, კაცად ხმობილო,

ნათურქალ ტაძარს ტკბილი ზედაშე.

ჯერ კიდევ როდის გავმიზნეთ დახსნა

ნესტან-დარეჯნის ქაჯთა ციხიდან...

მწადია, სიტყვით ეს ძმობა ავხსნა,

მაგრამ თაფლწყალი მომდის პირიდან.

ერთ დღეს ვისწავლით დრო-ჟამის ხედვნას...

ზარნო ოპიზის, ისევ აზარდით!..

შენ რომ გიყურებ, ჩემს თავსაც ვხედავ - 

ჩვენა ვართ ლეკვნი ალგეთს ნაზარდი.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

Facebook Telegram კონტაქტი