თოვლი

შავთეთრი ნისლი ამტვრევს რკინის ფანჯარას და მარტო დარჩენილს არავინ მშველის.
კონტეინერში შენახულ ცივ გულს ვეღარ ათბობენ შენი ხელები და დავიწყების მორევში მცურავს თავს მახვევია შავი ყორნები.

წითელი წვიმა ასველებს შენს ლანდს, მორევი ითრევს გრძობას დარდიანს, მე მაინც ვდგავარ იმედის ზღურბლზე და ერთი შეცდომაც დამღუპველია.
ფერადი თოვლი მახურავს ქუდად, სითეთრეც სადღაც შორსაა წასული, მაგრამ იმედი მომყვება გვერდით და გზაგასაყარზე ჩუმად მიღიმის.