ყვავილები დედას

დედის სითბო, დედის ხელი
ვის არ უღებს ქვეყნის კარებს!
ცეროდენა რომ ვიყავი,
სულ ვნატრობდი შინ და გერეთ:

საჩუქარი კარგზე კარგი
რა მეშოვნა იმისთანა,
სიხარულით, სიყვარულით
დედიკოსთვის მიმეტანა.

ყელსაბამი ვერ შევკადრე,
ვერც პატარა ჭრელი ბურთი...
ვარჩიე და ბოლოს დედას
მივუტანე ბატიბუტი.


ცეროდენა რომ ვიყავი,
სულ პატარა ცელქი ბავშვი,
არაფერი, არაფერი

არ მიყვარდა ისე მაშინ,
როგორც თეთრი ბატიბუტი
ჩაფიფქული კალათაში.


დღეს დიდი ვარ, სკოლაში ვარ,
ნაკადულებს წყაროდ ვერთვი,
მომავლისკენ მივაბიჯებ,
არ მერევა შავში თეთრი.

გაიზარდა ჩვენი ეზოც,
ჩვენი სახლის აივნები
და დედისთვის მიმაქვს ახლა
ჩემი ბაღის ყვავილები.