ნუ დააბინძურებ!


ნუ დააბინძურებ! 
ამ გარემოს ფერადს, 
ნუ დააბინძურებ! 
სილამაზეს მედგარს, 
ნუ დააბინძურებ! 
ამ ბუნებას ამაყს, 
ნუ დააბინძურებ! 
წინაპრების ადათს. 
როცა აბინძურებ 
ბინძურდება სულიც, 
ხარ ქვეყნის დაცვიდან, 
ჭკნობაზე გასული, 
ტეტია ტვინი ხომ, 
ვეღარც კი აზროვნებს, 
მას უკვე ნამუსი, 
ვეღარც კი აბრკოლებს. 
და რა ბედენაა 
შენს და ჯაგნარს შორის, 
ერთად ბინძურდებით 
ორივე, ვით ღორი. 
ასე რომ გახსოვდეს 
დაიცვა გარემო... 
ნუ დააბინძურებ! 
ნუ დააბინძურებ!

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი