გაფრენილი სონეტი

ცხოვრების ბორბალი, უკმარი ჭიდილით,
მიდის, მიგორავს ბრძოლის ყიჟინით.
სულ არა მტოვებს, ისევ ურცხვად დგას,
ფრთა დაყრილი, დამცინავი,  ეშმას ყორანი.

დღეს ხელმეორედ,  მე უგუნურმა ვიწვნიე მარცხი,
ისევ ვიბრძოლებ, არა არ დაგთმობ, ისევ ავდგები,
ისევ ხელახლა მკვდრეთით აღვსდგები!
და ალიონსაც, ხვალ ფრთებ  გაშლილი შევეგებები.

ისევ თენდება, ისევ ვმარცხდები,
ფრთებ ჩამოყრილი მიწად ვვარდები.
არ დამანებებს შენი სურვილი,
დავმარცხებულვარ და იმედებით მაინც ვივსები.

ამ ალიონზე  იმედებით მე ფრთა შესხმული,
შენკენ მოვფრინავ ფრთების რხევაში გაწამებული.