თოლია

ზღვას გადავხედავ, მომეგებება თეთრი თოლია, 
ახლოს მგონია, მე შენამდე მაგრამ შორია, 
გულის ტკივილი ვის დავაბრალო სულით ეულმა, 
თუ არა შენთვის, მაშ ვისთვის ვწერო გადარეულმა.

თვალებით ვზომავ სავალს შენამდე, მაგრამ შორია, 
გულზე მიჩნდება სისიხლიანი სქელი ბზარები, 
არ მაპატიებს, ისევ წასვლას თეთრი თოლია, 
მე დავბრუნდი და ეხლა შენ კი გახსენ კარები.