ჩოხატაური


მზემ დედამიწას თავისი
სხივები გადმოაყარა,
ერთი მათგანი ჩოხატაურში
მიწას დაეცა თურმე ნარნარად.
ვინც კი მისულა სტუმარი,
გინდ გავლით, გინდაც დარჩენით,
მასპინძელს გულით უსურვებს,
გიდღეგრძელოსო გამჩენი.
სუფრა, ღვინო და დახვედრა,
ეს  ხომ ჩოხატაურია,
წასვლაც არ უნდათ აქედან,
დარჩენა ისევ სწყურია.
სიცოცხლის სამოსახლოა, 
ჩოხატაური გურია,
დაგაგვიანდა ძმობილო,
მიწები გაყიდულია.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი