შავებში დედას

მე ხომ არასდროს მიფიქრია ამ სიმწარეზე.
არც იმაზე, რომ შავებში ჩაცმულს ვუყურებ დედას.
საფლავის ქვაზე ვეფერები შენს კაცურ სახელს.
და შენს თვალებში ჩვენი მომავლის იმედებს ვხედავ.

დრო ხომ ყველაფრის მკურნალი არის,
დრო გადის მაგრამ ტკივილების ქარ-ცეცხლი მოაქვს.
ადამიანის სულის პატრონი უფალი არის,
ამ ქვეყანაზე ცხოვრების ყველას თავისი დროაქვს.