ვერ მომერევა


დუღს სისხლი, როგორც ვულკანი.
აზრი ნისლისფერ ფიქრებს ერევა.
შენგან მიტოვილს, დაუძლურებულს.
მე უშენობაც ვერ მომერევა.

თვალებში ქრება სინათლის ფერი.
გონება მღვრიე ტალღებს ერევა.
შენ მართალი, მე ასჯერ მტყუანი.
შენი სიმართლე ვერ მომერევა.

მე მახსენდება ის ნაზი ტანი.
შენი სითბო და შენი ფერება.
რაც მომერევა უშენობაა.
სხვა ვერაფერი ვერ მომერევა

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი