ადათ წესი

მე შეიძლება ხელთ არ მიჭირავს.
არც გონიო და არც ის ქაბჩა.
მაგრამ ცხოვრების წესად ვაქციე.
რაც მამა პაპის გრძნობიდან დამრჩა.

ჩვენს თავზე მუდამ მზე, რომ გვგონია.
ხან დარია და ხან იღრუბლება.
ჩვენი ყოველი ნამოქმედარი.
ბუმერანგივით დაგვიბრუნდება.