ეს წერილები სამძიმრები

მე თვალწინ მიდგას თუ როგორ გძინავს.
შავ ზეცაზე კი მოწყენილი მთვარე ანთია,
მე კი მანამდე, მიწევს წანწალი.
მე და ეს მთვარე არ შევხვდებით მანამ განთიადს.

საღამოსაც და გვიან ღამეს ვგევმავ დილიდან.
განა ვერ ვხვდები, შენს ხასიათს როგორ ვამძიმებ.
ვიცი, რომ ჩემი ეს ლექსები მოწყენილი გაქვს.
ეს წერილებიც ჰგვანან სამძიმრებს.