ჭაობი

ისე გაგიქრი, ჩაგეკარგე მღვრიე ჭაობში,
შენზე ფიქრები, მახჩობელა ჭაობს უვლიდა.
გულ-დათუთქული, დამშრალი ორმო.
შენი ცრემლებით, ივსებოდა სიყვარულითა.

არა ჭაობო, დახრჩობამდე გთხოვ არ აქაფდე.
სული კვდება, და ემატება ჭაობს ხალისი.
და ამ ტალახში ფერმიხდილი იყო აქამდე,
თავსაც აღარ სურს გადარჩენა, ვატყობ თავისი.